Stal zbrojeniowa

Zasady stosowane w projektowaniu budynków i obiektów inżynierskich,  w tym w zakresie stali zbrojeniowej, regulują obecnie zapisy normy PN-EN-1992-1-1 (EUROKODU 2). Eurokod 2 zastąpił normę PN-B-03264:2002. Stosowany dotychczas podział stali na klasy (A-0, A-I, A-II, A-III, AIIIN)  stracił na znaczeniu, zyskały natomiast granica plastyczności (fyk) oraz ciągliwość (A, B, C). Zmiana uregulowań spowodowała wycofanie z produkcji wielu gatunków stali (m.in. 34GS, 18G2-b, St0S-b) wprowadzając w to miejsce nowe, także stale importowane.

Stal zbrojeniowa w ofercie firmy Confirme Sp. z o.o.

Klasyfikacja stali zbrojeniowej

Walcówka żebrowana, jest wytwarzana ze stali o wyższej klasie czyli A-II, A-III lub A-IIIN. Ten typ walcówki posiada większą odporność, jak również wytrzymałość w porównaniu do jej gładkiej odmiany. Używana jest do wzmocnienia elementów konstrukcyjnych, takich jak stropy, belki, ławy, ściany fundamentowe czy posadzki. Doskonale nadaje się także do zbrojenia elementów żelbetowych w konstrukcjach budowlanych oraz do zbrojenia słupów żelbetowych.

W ofercie posiadamy stal walcowaną żebrowaną o średnicach:

Walcówka żebrowana

Klasyfikacja stali zbrojeniowej wg PN-EN 1992-1-1:2008

Porównanie gatunków stali wg PN-EN 1992-1-1:2:2008 i PN-B-03264

Warunek spajalności stali wyrażony jest za pomocą równoważnika węgla Ceq. Wartość minimalna oznaczająca zdolność do spajania wynosi 0,5 %. [2]

Według Eurokodu 2 w dokumentacji zamiast operować pojęciem klasy stali należy wskazywać jej specyficzne właściwości, takie jak:

charakterystyczna granica plastyczności fyk,

klasa ciągliwości (A, B lub C),

spajalność (jeśli zachodzi taka potrzeba),

przydatność do stosowania w konstrukcjach poddanych obciążeniom wielokrotnie zmiennym.